بزرگنمايي:

نسیم گیلان - خیلی از فریادهایی که کی‌روش می‌زد به خاطر منافع فردی خودش نبود و می‌کوشید با این حربه، امکانات بیشتری برای تیم‌ ملی بگیرد. سند متقن این ادعا هم کمپ تیم‌های ملی است که در طول زمان و با پیگیری‌های آمیخته به جنجال کارلوس تکمیل شد. سوال‌مان از دوستان مقیم فدراسیون این است که آیا خودشان داوطلبانه و بدون فشار سرمربی، می‌توانند در طول دوران حضور ویلموتس یک کمپ دیگر هم برای تیم‌ ملی بسازند و دارایی‌های این مجموعه را افزایش بدهند؟

به گزارش ایسنا، روزنامه دنیای‌ اقتصاد نوشت: «این روزها یکی از عادات مشترک مدیران ریز و درشت فدراسیون فوتبال این است که سینه سپر کنند و با لذت و افتخار در مورد مدارا و انعطاف‌پذیری مارک ویلموتس سخن بگویند. ویلموتس بلژیکی جانشین کارلوس کی‌روش پرتغالی شده است. کی‌روش در طول دوره هشت‌ساله حضورش روی نیمکت تیم‌ ملی ایران اگرچه دستاوردهای فنی قابل‌اعتنایی داشت اما از نظر رفتارهای اجتماعی در دسته مربیان پرخاشگر و تندخو قرار می‌گرفت.
این خصلت کارلوس بارها برای فوتبال ایران مساله‌ساز شد و مخصوصا در ماجرای درگیری شگفت‌انگیز او با برانکو ایوانکوویچ، به سطح یک «بحران» جدی رسید. طبیعی بود که بعد از پایان همکاری با کی‌روش، فدراسیون به‌دنبال گزینه‌ای سازشکارتر باشد؛ کسی که در برابر کم‌وکاستی‌های فوتبال ایران آستانه تحمل بالاتری داشته باشد و کمی بیشتر لبخند بزند. ویلموتس چنین آدمی است. او از زمان حضور در ایران، اهل تعامل نشان داده؛ آن قدر که لیگ را علاوه بر تهران، در سایر شهرها هم دنبال می‌کند و حتی پیش از داربی پایتخت، داخل زمین می‌رود و با همه بازیکنان دو تیم دست می‌دهد! تا اینجا مشکلی وجود ندارد و همه چیز مرتب است اما اشکال از جایی پیدا می‌شود که فدراسیون از مماشات ویلموتس در مقابل اشکالات اداری، مالی و ساختاری هم با افتخار یاد می‌کند. این که گفته شود ما از زمان حضور این بنده‌خدا در ایران پولی به وی پرداخت نکرده‌ایم و او هیچ اعتراضی به این مساله نداشته، جای مباهات ندارد.‌ گیریم که طرف حساب‌مان نجیب بود، آیا ما باید از نجابت او «سوء استفاده» کنیم؟ حالا اگر ویلموتس هم مثل کی‌روش فریاد می‌زد و حقش را می‌خواست، همین آقایان از زیر زمین طلبش را فراهم می‌کردند و می‌دادند. نشان به این نشان که فدراسیون در فاصله کوتاهی پس از قطع همکاری با کی‌روش و شروع مصاحبه‌های این مربی برای دریافت پولش، فورا از راه دور با او به تفاهم رسید و تصفیه‌حساب کرد!
در این میان اما نکته دیگری هم وجود دارد؛ خیلی از فریادهایی که کی‌روش می‌زد به خاطر منافع فردی خودش نبود و می‌کوشید با این حربه، امکانات بیشتری برای تیم‌ ملی بگیرد. سند متقن این ادعا هم کمپ تیم‌های ملی است که در طول زمان و با پیگیری‌های آمیخته به جنجال کارلوس تکمیل شد. او چنان تعصبی روی این کمپ داشت که در آخرین مصاحبه، آن را «میراث» خودش برای فوتبال ایران دانست. الان این کمپ استاندارد و مرکز پزشکی‌اش در اختیار تیم‌ ملی است و حتی بر خلاف دوران کارلوس، تیم‌های ملی پایه هم حق استفاده از آن را دارند. ویلموتس هم که شکر خدا اهل داد و بیداد نیست؛ سوال‌مان از دوستان مقیم فدراسیون این است که آیا خودشان داوطلبانه و بدون فشار سرمربی، می‌توانند در طول دوران حضور ویلموتس یک کمپ دیگر هم برای تیم‌ ملی بسازند و دارایی‌های این مجموعه را افزایش بدهند؟ اگر از ما بپرسید، زیاد خوشبین نیستیم و جواب‌مان فقط دو کلمه است: «مطلقا نه». مرور زمان اما بهتر نشان می‌دهد مدیران فدراسیون بدون فریاد و پرخاش هم همان سرعت پیشرفت سابق را دارند یا نه!»
انتهای پیام