بزرگنمايي:

نسیم گیلان - گاردین: پس از سوریه نوبت عراق و افغانستان است
٠
٠
ایسنا / متن پیش رو در ایسنا منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
"دونالد ترامپ با کنار کشیدن از صحنه سوریه کار درستی می‌کند. نیروهای آمریکایی هیچ دلیل استراتژیکی برای ماندن در این کشور ندارند. اگر آنان بیش از این در سوریه بمانند، فقط بیشتر در این منجلاب فرو می‌روند. جهان بیرون نفعی در درگیری ترکیه با کردها ندارد".
روزنامه گاردین درباره تصمیم دونالد ترامپ، رییس جمهور آمریکا برای خروج از سوریه و دلایل موجود برای خروج نیروهای آمریکایی از خاورمیانه نوشته است: آمریکا باید از سوریه بیرون بیاید، همان‌طور که باید عراق، افغانستان، عربستان و خلیج فارس را ترک کند.
ترامپ به خروج از خاورمیانه تاکید کرده اما غیرقابل پیش‌بینی‌ بودن او و لفاظی‌های تهاجمی‌اش قصدهای او را مبهم کرده‌اند.
در حالی که انگیزه‌های ترامپ یا روند فکری‌ او برای تازه‌ترین اقدامش (خروج نیروهای آمریکایی از سوریه) مثل همیشه دقیقا روشن نیست و مداخله‌گرایان محافظه‌کار و لیبرال را خشمگین کرده، این اقدام به همان اندازه که اطمینان‌بخش است، هشداردهنده نیز هست. مداخله خصومت‌آمیز در حال حاضر در دیدگاه جهان غرب وجود دارد اما همانطور که مداخله در امور به این راحتی نیست، برای توقف در مداخلات هم نمی‌توان به راحتی فرصت مناسب پیدا کرد. اگر راهی برای ارتش آمریکا وجود داشت که بتواند فورا صلح و توافق را به شمال سوریه بازگرداند، احتمالا مسائل طور دیگری می‌شد. چنین راهی اما وجود ندارد. در تاریخ اخیر خاورمیانه هیچ چیز – نه طالبان و نه حکومت‌های صدام و بشار اسد- با هراسی که "جنگ‌های 11 سپتامبر" آمریکا ایجاد کرد، برابری نکرده است. آن‌ها همانقدر پایان‌ناپذیر به نظر می‌رسند که غیرقابل توصیف.
مثل همه مداخله‌ها، روایت‌ها و اتحادها شکل می‌گیرند. احمقانه‌ترین چیز اما حمایت و کمکی بود که از سال 2015 در اختیار شبه‌نظامیان جنگ داخلی سوریه که علیه بشار اسد می‌جنگیدند، قرار داده شد؛ جنگی که دیوید کامرون، نخست وزیر سابق انگلیس به طرز غیرقابل توضیحی به حضور انگلیس در آن تمایل داشت. با بروز هرج‌ومرج در شمال عراق و جسورتر شدن کردها برای افزایش فشارشان علیه ترکیه، سوریه به محلی برای کابوس یک درگیری سه‌جانبه تبدیل شد. آمریکا در سراسر این درگیری از کردها حمایت کرد.
باراک اوباما و دونالد ترامپ، دو رییس جمهور اخیر آمریکا با تمایل شدید به خروج از این منطقه پا به دفتر ریاست جمهوری گذاشتند اما مجموعه نظامی-صنعتی آمریکا برای آن‌ها بسیار قدرتمند بود. ترامپ به طور ویژه به خروج نیرهای آمریکایی تاکید داشت اما لفاظی‌های غیرقابل پیش‌بینی و تهاجمی او قصدهای او را مبهم و نامفهوم کرده است. او با سیاست‌های انقباضی و انبساطی با ایران برخورد کرد، سعی کرد از افغانستان خارج شود اما جرات نکرد چنین کاری کند و حالا در حال ترک کردها است.
هنگامی که جهان علیه داعش متحد بود، شفافیت استراتژیک تاحدی ممکن بود. حالا اما داعش کم و بیش شکست خورده و دشمنی‌های قدیمی دوباره زنده شده‌اند. دیگر برای ترامپ بس است. ترک کردها و دادن مجوز به ترکیه برای حمله به سوریه رتبه بالایی در خیانت‌های دیپلماتیک به خود اختصاص خواهد داد اما در سیاست واقعگرایانه نمی‌توان کسی را برای این کارها مقصر دانست.
همه مداخلات به همین ترتیب پیش می‌روند. سیاست خارجی آمریکا در تلاش برای تقلید از نقش امپراتوری‌های قرن 19 اروپا در اداره جهان به فرشته بلا تبدیل شده است. شهرها چه باستانی و چه مدرن نابود شده‌اند و باورهای دینی، قطب‌زده و به سلاح تبدیل شده‌اند. بسیاری از مردم مرده‌اند –احتمالا صدها یا هزاران تن- و تریلیون‌ها دلار به هدر رفته است. همانطور که شکست شوروی در سال 1989 ارتش‌های غربی را در یک دوراهی میان کمونیسم و اسلام قرار داده بود. اگر ترامپ بتواند به این چرخه پایان دهد، کار درستی می‌کند."
ترجمه غزال حسین خانی