بزرگنمايي:

نسیم گیلان - سرمقاله خراسان/ تا ابد تابنده چون خورشید
٣٨٠
٠
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/5806776
-->
خراسان / « تا ابد تابنده چون خورشید » عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم کورش شجاعی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
حدود 1400 سال پیش، مبارک مولودی، چشم به جهان گشود که چشم هستی به جمالش روشن شد. مولودی که سفیر نور و روشنایی شد از سوی خالق عالم وجود برای رهانیدن انسان از تاریکی جهل و غفلت و نادانی.همو که وعده و بشارت آمدنش در تورات و انجیل و ... داده شده بود آمد تا تمام پنجره های آسمان را به روی خلق بگشاید و چشم جهانیان به واسطه پیمبری و راهنمایی آخرین فرستاده و برانگیخته حق تعالی به نور حقیقت روشن شود.محمد (ص) دیده به جهان گشود تا خاتم نیوشندگان وحی الهی با آوردن اکمل ادیان ابراهیمی، تا آخرالزمان هدایتگر انسان باشد به سوی کمال و سعادت واقعی.
این ستوده مولود دامن هستی تا بدان جا نزد حق تعالی، جلالت شأن و مقام و رفعت جایگاه دارد و آن چنان نزد آفریدگار بی همتا ، محبوب است که حضرت باری تعالی او را «بهانه آفرینش» می‌خواند و می فرماید «لولاک لما خَلَقت الافلاک» وه چه مبارک ولادتی است، ولادت حضرت محمد بن عبدا... که هم مصطفی، هم حبیب حق تعالی و هم رحمه للعالمین است. مبارک ترین مخلوق عالم هستی، برترین خلق عالم، عقل کل، انسان کامل، سرور و سالار انبیا، ختم رُسل آمد همو که قلب مطهرش مهبط وحی و جان گرامی اش نیوشنده کلام الهی، سینه اش مخزن سرّ است و کلامش همه نور و تجلی کلام خداوندی . آمد و زمین و زمان را به مبارک قدوم خویش متبرک کرد همان زاده دامان پاک آمنه که دلش به بی کرانگی اقیانوس و صبر و حلمش به گستردگی آسمان هاست. آمد تا اهل عالم را به نور علم و ایمان و دانایی از فرش تا عرش رهنمون باشد و «قدر آدمیان» را به عنوان خلیفه ا... و جانشین خدا در زمین به ایشان بنمایاند.این شهر علم الهی وین نگار به مکتب نرفته و خط ننوشته که به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد، حتی لحظه ای از راهنمایی و هدایت و خیرخواهی انسان فاصله نگرفت چه در منبر وعظ و خطابه چه در گفت وگوی چهره به چهره با آحاد مردم چه آن گاه که آن اعرابی بادیه نشین با بی ادبی پا جلوی پیامبر دراز می کند و می گوید ناخنم را بگیر! و چه آن گاه که وجود مطهرش در معراج به همراه جبرئیل امین به سدره المنتهی می رسد و فرشته وحی در آن جا می ماند و حضرت ختمی مرتبت تنها تا عرش خدا پر می کشد. آنی و کمتر از آنی در عارفانه و عاشقانه سکان داری هدایت و به ساحل نجات رساندن آدمیان و خیرخواهی پدرانه در حق ایشان غفلت نمی کند تا بدان جا که در معراج در پاسخ ندای الهی که می فرماید بخواه تا اجابت کنم بدین مضمون عرضه می دارد خدایا امتم . امتم و پرونده امتم.وجود سراسر لطف و برکت پیامبر مهربانی همو که به صریح قرآن، خداوند عالم و ملائکه اش از «ازل» تا به «ابد» بر وجود مبارکی سلام و درود می فرستند، آمد تا به فرموده خودش مکارم اخلاق را به اتمام و اکمال برساند و خود که اسوه و تجلی تام و تمام خلق نیکو بلکه «خلق عظیم» است به گفتار و عمل و کردار آن چنان تابنده چون خورشید در پهنه هستی درخشید و همچنان می درخشد که تمامی محققان و اهل وجدان و انصاف به این قول اجماع دارند که یکی از اساسی ترین دلایل گسترش اسلام خلق نیکوی حضرت مصطفی بوده و هست، همان پیامبری که حق تعالی در کلام ا... در وصفش فرموده: انک لعلی خلق العظیم و در دیگر آیه می فرماید: لقد کان لکم فی رسول ا... اسوهحسنه، همان پیامبر اعظم و بس مهربان که لحظه ای نور حرارت و اشتیاق و حتی «حرص» هدایت مردمان در جان و قلب مبارکش رو به کاستی نگذارد و چه شاهدی بالاتر از کلام الهی بر این ادعا که در وصف خاتم الانبیا فرمود: لقد جائکم رسول من انفسکم عزیز علیه ما عنتم حریص علیکم بالمومنین رئوف رحیم.آن مهربان و رحیم پیامبری که حتی ابوسفیان و هند جگرخوار و «وحشی» آن قاتل حمزه سیدالشهدا را می بخشد آن هم در اوج قدرت به هنگام فتح مکه!همان رحیم و رئوف و حلیم پیامبری که اولین عیادت کننده از آن پیرزن یهودی بود که هر روز از پنجره کوچه محل عبور پیامبر بر سر آقا و سرور اهل عالم و انبیا خاکستر فرو می ریخت.همان که هیچ کس نتوانست در پیش سلامی بر آن وجود مقدس سبقت بگیرد همو که خدایش در هر هنگامه نزول وحی سلامش می کرد! همان عزیز تر از جان ، همان حبیب خدا که بهترین بود در رفتار فردی، عالی ترین بود در رفتار با همسر و فرزندان ، بی نظیرترین در همسایه داری و رفتار اجتماعی، همو که خدا بهتر و برتر از او در عالم نیافرید، همو که حتی پس از رحلتش طبق اراده و مشیت الهی هدایت انسان تا آخر الزمان باتمسک مردمان به قرآن و عترت پیامبر خاتم تعطیل نمی شود تا هیچ طالب حق و حقیقتی در هیچ زمانی سرگشته و متحیر و بی امام و هدایتگر حیّ و ناظر و اگرچه غایب از نظر نباشد.
پی نوشت:
1 – شایان ذکر است که تیتر مطلب برگرفته از مصراعی از شعر زنده یاد مهدی سهیلی با عنوان «طلوع محمد» است.