بزرگنمايي:

نسیم گیلان - مفسدان در حاشیه امن دعواهای جناحی
١٨
٠
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/5807716
-->
ابتکار / متن پیش رو در ابتکار منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
دعوای دولت حسن روحانی و اصولگرایان این روزها شیب تندی به خود گرفته است. روحانی از مبارزه با فساد و شفافیت همچنین عملکرد دستگاه قضا در این رابطه سخن می‌گوید، در مقابل اصولگرایان و البته قوه قضائیه واکنش نشان می‌دهند نگاه جناحی به آن دارند و از کم‌کاری‌های دولت در زمینه‌های مختلف می‌گویند. درواقع دفاع آنها از قوه قضائیه و حمله به دولت به گونه‌ای است که حتی روحانی را تهدید کرده و شب‌نامه توزیع می‌کنند. در صورتی که سخنان حسن روحانی نه‏تنها به جامعه کمک می‏کند و در راستای شفافیت است بلکه حتی هشدار می‌دهد که مبازه با فساد اگر جناحی و سیاسی باشد این بی‌تفاوتی افکار عمومی نسبت به فساد خطر بزرگ‏تری است که جامعه را تهدید می‌کند. چرا که در طی این سال‌ها به حدی افکار عمومی اخبار متعدد نسبت به فساد و اختلاس شنیده‌اند که گویی دیگر برای آنها عادی شده است و نسبت به آن واکنشی نشان نمی‌دهند. با این حال منتقدان روحانی به جای درک چنین خطری سعی می‌کنند یک دوقطبی میان دولت و قوه قضائیه ایجاد کنند و آنها را مقابل همدیگر قرار دهند. همه اینها در حالی است که روحانی در سخنانش به هیچ نهاد، ارگان و یا شخصی اشاره مستقیم نکرده و تنها گفته که پرونده‌هایی وجود دارد و از قوه قضائیه درخواست کرده بود رسیدگی به این پرونده‌ها را شتاب بخشد.
درواقع فضای این روزهای جامعه دقیقا شبیه ایام انتخابات ریاست‌جمهوری و مناظره‌های کاندیداها شده است. گویا هر جناحی در تلاش است برای اثبات خود جناح مقابلش را بزند و تخریب کند. در صورتی که شرایط کشور ما در حال حاضر به وحدت بیشتر از هر زمان دیگری احتیاج دارد. این روزها هر اقدام یا سخنی از سوی دولت با واکنش اصولگرایان روبه‏‏رو می‌شود و تلاش می‌کنند آن را انتخاباتی جلوه دهند و از آن علیه خود دولت استفاده کنند.
چرا روحانی از نظر اصولگرایان اجازه ندارد یک قوه دیگر را نقد کند؟ چرا باید درخواست روحانی برای رسیدگی به برخی پرونده‌های در رابطه با مبارزه علیه فساد اقتصادی، این چنین یک جناح و جریان سیاسی را آشفته سازد و او را تهدید کنند. چرا در زمان دولت پاک‏دستان ما شاهد چنین واکنش‌هایی از سوی این جریان نبودیم و حتی سکوت آنها در برابر آن همه فساد و بی‌عدالتی صدای مردم را درآورده بود.
درواقع واکنش‌های تند اصولگرایان به سخنان حسن روحانی در رابطه با مبارزه با فساد نه‏‏تنها در حل و جلوگیری از آن کمکی نخواهد کرد بلکه حتی این جبهه‌ گرفتن و یارگیری منجر می‌شود مفسدان با خیال راحت این روند را دامه دهند و از این طرف رئیس‌جمهوری و دولت درگیر این مجادله جناحی شود. ادامه این روند چیزی نخواهد بود جز بازتولید دانه‌درشت‌های فساد و اختلاس در جامعه. بنابراین چنین واکنش‌ها و جبهه‏گیری‌ها به سخنان رئیس‌جمهوری نشان می‌دهد ما در رابطه با شفاف‌سازی همچنان درگیر نگاه‌های جناحی و حزبی به آن هستیم و روند آن به درستی در کشور پیش نمی‌رود. امری که خود حسن روحانی در سخنرانی خود در جمع مردم یزد به آن اشاره کرد و درخواست داشت این مانع از سر راه مبارزه با فساد برداشته شود.
همین نگاه انتخاباتی به هر موضوع یکی از آفت‌های کنش‌های سیاسی در جامعه کنونی است. امری که باعث می‌شود نه‏تنها مشارکت سیاسی کاهش یابد بلکه حتی اعتماد عمومی هم نسبت به حاکمیت کاهش یابد و بی‌تفاوتی در افکار عمومی نسبت به مسائل مختلف از جمله فساد، رواج پیدا کند. درواقع جناحی کردن سخنان روحانی تا جایی پیش رفت که حتی برخی آن را به موضوع برادر رئیس‌جمهوری یعنی حسین فریدون ربط دادند که روز گذشته محمود واعظی در واکنش به این اظهارات گفت: «می‌گویند صحبت رئیس‌جمهوری برای انتخابات مجلس و برادر وی است اما اینها چه ربطی به مواضع رئیس‏جمهوری دارد؟ اگر رئیس‌جمهوری می‌خواست درباره برادرش صحبت کند، از قبل صحبت می‏کرد نه الان که همه چیز تمام شده است. باید در این شرایط همه با هم با فساد مبارزه کنیم. اخیرا گفته شد چند قاضی برکنار شده‌اند. این حق مردم است که بدانند فساد این قضات چه بوده است؟ گفته شده طبری 16سال فساد داشته است، اما مدت‏هاست هیچ اطلاعی از وی نیست.»
وقتی می‌بینیم که در رابطه با مبارزه علیه فساد اینگونه موضع‌گیری می‌شود نه‏تنها اقدامات حتی اخبار آن در بین دعواهای سیاسی گم می‌شود. در نهایت فسادستیزی نه به روندی در جهت خیر عمومی، بلکه اهرم فشاری برای بازی‌های جناحی تبدیل شده است.