بزرگنمايي:

نسیم گیلان - سرمقاله آفرینش/ بی خبری های آزار دهنده برای جامعه
٣
٠
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/5858869
-->
آفرینش / « بی خبری های آزار دهنده برای جامعه » عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
عامه مردم این روزها از وضعیت گرانی و افزایش قیمت کالاها ناراضیند و آنچه دردشان را مضاعف می کند، بی خبری و یا بی توجهی مسئولان به وضعیت سخت معیشتی آنهاست. اینکه یک خانواده با حقوق زیر دو میلیون تومانی چطور باید کفاف هزینه های خود را بدهد. یک کارگر و کارمند ساده چگونه می تواند با این مبلغ مدیریت مخارجی را تامین کند که تمام حقوقش شاید کفاف اجاره مسکن آن را هم ندهد!
دردنامه نویسی از احوال مردم در این شرایط جز نمک پاشیدن به زخم ها آنها، فایده ای نخواهد داشت، چرا که آب از سرچشمه گل آلود است. مسئولان وعده کنترل بازار و ثبات قیمت ها را می دهند و مدام از بهبود وضعیت و اقدامات موثر جهت تسهیل امور معیشتی مردم سخن می گویند، اما واقعیت ها چیزی عکس گفته و اظهارات آنهاست. مقامات مختلف در دولت و مجلس از اقدامات و راهکارهای پیش بینی شده برای عدم اثرگذاری گرانی سوخت بر زندگی مردم خبر می دهند، اما زندگی مردم هر روز نسبت به روز قبل سخت تر می شود.
مسئولان بی خبرند که نرخ قیمت ها با حرف و وعده های آنها سروکاری ندارد، و براساس یک قاعده ساده اقتصادی با گران شدن سوخت، تورمی مستقیم برتمام کالاها و خدمات مصرفی جامعه اعمال خواهد شد. نرخ این تورم برای اقتصادهای سالمی که زیرساخت ها و تولیدش به صورت متعارف درحال فعالیت است، همتراز با افزایش نرخ سوخت خواهد بود.
اما برای اقتصادهای بیمار و مریضی مثل اقتصاد ما آثار تورمی علاوه براینکه نرخ تصاعدی و لحظه ای دارد، با معضلاتی همچون سودجودیی، گران فروشی غیرمتعارف، احتکار و بار روانی ناشی از اضطراب و نگرانی همراه است که خود به خود آثار مخربی بر تمام وجوه زندگی مردم می گذارد.
اگر بی خبری برخی مسئولان نسبت به زمان تغییر قیمت بنزین را بپذیریم!، بی خبری نسبت به وضعیت معاش و مشکلات مردم را نمی توان پذیرفت. دولت از وضعیت پرداخت خود به کارمندانش باخبر است و حقوق و دستمزد کارگران نیز توسط وزارت کار تعیین می شود. پس مطلع هستند که مردم درخوش بینانه ترین حالت اگر بیکار نباشند چقدر حقوق
می گیرند. این ابهام وجود دارد که مسئولان خبری از قیمت های بازار نداشته باشند! و مخارج زندگی اقشار ضعیف را درک نکنند.
درهردو حالت باید نسبت به این عملکردها انتقاد کرد و از مسئولان خواست تا درمورد وضعیت زندگی عادی و جاری مردم پاسخگو باشند. فرض را براین بگذاریم باردیگر با ادبیات شعارزده تحمل سختی ها (بی تدبیری مسئولان) از جانب جامعه را به پای استقامت "مردم غیور ایران" بگذاریم، اما درآخرچه؟! آیا عبور از این مشکلات و رفع موانع راه حلی و چاره ای ندارد؟!
کشور یونان با ورشکستگی کامل و میلیاردها دلار بدهی خارجی، با تکیه بر توان تولیدی خود اعم از تولیدات صنعتی و گردشگری توانسته است بار دیگر سروپا شود و در اتحادیه اروپا جایگاه خود را حفظ کند، چه می شود که آنها می توانند و ما نمی توانیم؟!
این بی خبری ها ضربات سنگینی بر توان ملت و کشور زده است...