بزرگنمايي:

نسیم گیلان - سرمقاله آفرینش/ بهره‌گیری ازعلم و فناوری در مقابله با بحران‌ها
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6064047
٠
٠
آفرینش / « بهره‌گیری ازعلم و فناوری در مقابله با بحران‌ها » عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم مریم اخوان صالح است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
برف، مناطق شمالی کشور را زمین‌گیر کرده است. راه‌ها بسته شده است، مسافران در راه مانده‌اند، برق و اینترنت قطع شده است و امدادگران نیز در برف گرفتار شده‌اند.
در برخی خبرها به نقل از خبرگزاری‌ها آمده بود که مسافران به سبب عدم امدادرسانی و گرفتارشدن ساعت‌های طولانی در راه و برف، با پای پیاده به سمت پلیس راه حرکت کرده‌اند.
بارش شدید برف مسیرهای ارتباطی را بسته است و موجب قطع برق شده و این مسئله مشکلات فراوانی را برای مردم مناطق شمالی کشور شده است. مسئولان استانی درحال گزارش دادن از اقدامات امدادی هستند و بارش‌های بی‌سابقه را عامل بروز چنین شرایطی می دانند.
در اینجا لازم است به برخی مسائل تامل کرد؛ اینکه در عصر حاضر تمام اتفاقات و تحولات محیط زیستی و آب و هوایی پیش‌بینی می‌شود. بارش‌های موسمی و احتمال جاری شدن سیل، باریدن برف و احتمال مسدود شدن راه ها و یخ زدگی، گرمای شدید و احتمال خشکسالی و گرما زدگی و حتی زلزله با مدت زمان کمی قابل پیش‌بینی است.
در کشور ما نیز در مورد بارش برف و باران سازمان هواشناسی به اندازه توان و امکاناتی که دارد پیش‌بینی‌های لازم را می‌کند و هشدارهای لازم را می‌دهد.از سوی دیگر، امروزه دیگر گفتن از نبود امکانات برف روبی و یا ماشین آلات راهداری و یا در صورت ضرورت امداد هوایی، چیزی نیست که نبود آن را بهانه‌ای برای غافلگیری عنوان کرد. اگر در بحث هواشناسی غافلگیر شویم و به هشدارها توجه نکنیم، و اقدامات مدیریت بحران را پیش‌بینی نکنیم، حداقل باید از توانایی فنی برای خروج از این غافلگیری بهره برد. چطور می‌توان پذیرفت که مثلاً ماشین‌های راهداری در یک استان وجود نداشته و یا از استان‌های دیگر نمی‌توان کمبودها را جبران کرد.
بهره‌گیری از توان علم برای پیش‌بینی حوادث می‌تواند خیلی از آسیب‌ها و بحران‌ها را کاهش دهد، همچنین استفاده از توانایی‌های صنعتی و فناوری‌های مختلف در زمینه‌های عملی، فرصتی برای بشر به وجود آورده است که بتواند از خود در مقابل بلایای مختلف طبیعی و انسانی محافظت کند. اما این امکانات زمانی موثر می‌شود که یک مدیریت کارشناسی شده در مسیر استفاده از این دو عامل قرار داشته باشد.
اگر عامل مدیریت بحران در کشور ما به طور حرفه‌ای عمل نکند، به موقع‌ترین پیش‌بینی‌ها و قوی‌ترین امکانات میدانی اثر گذاری خود را از دست خواهند داد. کشورما در معرض خطرات مختلفی همچون زلزله، سیل، برف گرفتگی، خشکسالی و معضلات مختلف زیست محیطی می‌باشد. منطقی است که مدیریت بحران ما با توجه به تجربه‌هایی که طی این سال‌ها به دست آورده است خود را برای تمام این مسائل آماده کند. چرا که چیزی نیست که بتوان آن را نادیده گرفت و هرچه پیش می‌رویم بر شدت آن افزوده می‌شود.
در عدم به کارگیری از این مدیریت، شاید گفته شود که ما امکانات نداریم که قابل پذیرش نیست، شاید گفته شود توان بهره گیری از علم را نداریم که داریم، شاید گفته شود تجربه چنین بحران‌هایی را نداریم که متاسفانه در سال به دفعات در مقابل بلایای طبیعی آسیب می‌بینیم و تلفات مالی و جانی می‌دهیم. پس هیچ بهانه را نمی‌توان توجیه کننده عدم کارایی مدیریت بحران کشور دانست، جز عدم بهره گیری از توان مدیریت استاندارد!.
مدیریت بحران به معنای این نیست که یک مدیر یا شخص با تجربه در حوزه مدیریت را بر امور بگذاریم. بلکه به معنای این است که از علم مدیریت بحران و تجربه جهانی در این حوزه بهره بگیریم. نیروهای زبده را در داخل و خارج از کشور در این حوزه آموزش دهیم و حتی از تجارب کشورهای دیگر استفاده کنیم.
در آخر امیدواریم بحران کنونی نیز برطرف شود و مردم از این بارش‌های آسمانی تجربه تلخی در ذهن خود جای ندهند.