بزرگنمايي:

نسیم گیلان - سیاهه انتخاباتی دولت
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6072710
٣١٩
٠
صبح نو / متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
این روزها از هر گوشه جبهه اصلاح‌طلبی لیستی برای انتخابات بیرون می‌آید؛ اتفاقی که با ادعای قبلی اصلاح‌طلبان مبنی بر دست خالی این جبهه در داشتن نامزدهای تاییدصلاحیت شده از سوی شورای نگهبان منافات جدی دارد. از سوی دیگر دادن لیست‌های متعدد، هدف ضمنی دیگری را نشانه دارد؛ هدفی که ناظر بر افزایش شانس پیروزی ایشان در انتخابات است. اصلاح‌طلبان در سیاستی رندانه، کلید پیروزی در انتخابات را نه در لیست واحد بلکه در تعدد لیست‌های وابسته به خود می‌دانند.
مستضعفین دست‌و‌دل باز
روز گذشته مصطفی کواکبیان، دبیرکل حزب مردم‌سالاری در توییتی، از لیست ائتلافی هشت حزب اصلاح‌طلب برای انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی رونمایی کرد. در این لیست 30‌نفره، چهره‌های نام آشنای مجید انصاری، علیرضا محجوب، فریده اولادقباد، پروانه مافی و محمدرضا راه‌چمنی به چشم می‌خوردند. لیست منتشرشده از سوی کواکبیان، به نوعی تأیید گزارش شماره‌885 روزنامه «صبح‌نو» نیز بود. در آن گزارش، خبرنگار «صبح‌نو» به نقل از برخی منابع مطلع در جبهه اصلاحات نوشت که « 11حزب عضو شورای هماهنگی جبهه اصلاحات به نام‌های مردم‌سالاری، ندای ایرانیان، مجمع نیروهای خط امام، اسلامی کار، خانه کارگر، حزب آزادی، مجمع اسلامی فرهنگیان، همبستگی دانش آموختگان ایران(هدا)، وحدت و همکاری ملی، انجمن اسلامی معلمان و انجمن جامعه پزشکی که قصد شرکت در انتخابات را داشتند، قرار دارند تا در قالب یک ائتلاف، در تهران لیست مشترک بدهند.» علاوه بر این لیست ائتلافی، برخی احزاب اصلاح‌طلب مانند «همبستگی ایران اسلامی»، «ندای ایرانیان» و «کارگزاران سازندگی» ترجیح دادند به طور مستقل نیز برای انتخابات لیست بدهند. این لیست‌های جداگانه در شرایطی منتشر شدند که افراد آن‌ها، بعضاً با یکدیگر اشتراک نیز دارند. مثلاً در لیست کارگزاران، افرادی از احزاب «اسلامی کار»، «ندای‌ایرانیان» و «مجمع روحانیون مبارز» حضور دارند. علاوه بر این لیست‌های پراکنده، احزاب و مجموعه‌های کوچک و بزرگ دیگر اصلاح‌طلبی نیز هرکدام به ارائه لیست‌های جداگانه مبادرت کردند. ارائه این لیست‌های چندگانه از سوی جبهه اصلاح‌طلبی، حامل نکته جالبی نیز هست. اصلاح‌طلبان پیش از این و قبل از اعلام رسمی اسامی نامزدهای تأیید صلاحیت شده، در خبرهای مختلف مدعی بودند که اکثریت نامزدهای منتسب به خودشان به‌خصوص در حوزه تهران رد صلاحیت شده‌اند و دست آنان برای بستن لیست، به اندازه اصول‌گرایان باز نیست. کار تا جایی پیش رفت که محسن هاشمی، رییس شورای شهر تهران و عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی، اخیراً در توییتی با «مستضعفین» توصیف کردن جبهه اصلاحات، وضعیت این جبهه برای دادن لیست را بغرنج تصویر و حتی به کنایه تاکید کرد که «خدا با مستضعفین است.» پیش از او،علی جنتی چهره نزدیک به دولت نیز در توییتی با بزرگنمایی ردصلاحیت اصلاح‌طلبان، نتیجه انتخابات را پیشاپیش تعیین شده ارزیابی کرد. مستضعفین دیروز اما امروز با دادن لیست‌های متعدد، ادعاهای قبلی خود را زیر سؤال برده‌ و نشان داده‌اند که اتفاقاً وضعیت آن‌ها در مقایسه با اصول‌گرایان در تهران برای ارائه لیست، بسیار بهتر و مناسب‌تر است.
سیاست هوشمندانه جبهه اصلاحات
برخلاف این دوره، اصلاح‌طلبان در دوره قبلی انتخابات یعنی مجلس دهم، به جز تعداد بسیار معدودی لیست‌های پراکنده، ضمن ائتلاف با جریان نزدیک به رییس‌جمهوری و رییس مجلس، صرفاً با یک لیست با عنوان «امید» وارد کارگزار رقابت در تهران شدند و توانستند هر 30‌صندلی نمایندگی مردم پایتخت را به خود اختصاص بدهند اما اصلاح‌طلبان در این دوره با توجه به عملکرد ضعیف نمایندگان‌شان در مجلس سپری شده، ترجیح داده‌اند برای افزایش شانس پیروزی خود، نه یک لیست بلکه چندین و چندین لیست ارائه کنند. به بیانی، ارائه لیست‌های اقماری از سوی اصلاح‌طلبان، سیاستی هوشمندانه و رندانه نیز به حساب می‌آید. ایشان قصد دارند با افزایش تعداد لیست‌های منتسب به خود، فضای انتخابات را به خود اختصاص بدهند و باعث شوند تا رأی‌دهندگان در تابلوی معرفی لیست‌ها در حوزه‌های رأی‌گیری، به فهرستی غیر از فهرست منتسب به جبهه اصلاحات برنخورند و در نتیجه به گزینه‌هایی غیر از اصلاح‌طلبان رأی ندهند.
اتحاد دو حزب متخاصم
یکی از موارد مهم در این میان، واردشدن دولت به کارزار انتخابات است. روز گذشته روزنامه منتسب به حزب کارگزاران سازندگی در خبری از لیست خود رونمایی کرد و اعلام داشت که حزب نزدیک به دولت یعنی «اعتدال و توسعه» نیز از این لیست حمایت کرده است. همگامی انتخاباتی میان «کارگزاران سازندگی» و «اعتدال و توسعه» در شرایطی است که طی سال‌های گذشته، همواره تخاصمی عجیب میان این دو سازمان متنفذ در دولت برقرار بوده است. کارگزارانی‌ها با انتقاد از مشی محافظه‌کارانه و تمامیت‌خواهانه اعضای ارشد اعتدال و توسعه مانند محمدباقر نوبخت، رییس سازمان برنامه‌و‌بودجه؛ محمود واعظی، رییس دفتر رییس‌جمهوری و مرتضی بانک، مشاور رییس جمهوری؛ ایشان را به ایجاد وضع موجود معیشتی و اقتصادی در کشور متهم می‌ساختند. کارگزارانی ها حتی مهجوریت اسحاق جهانگیری، معاون رییس‌جمهوری (جهانگیری از اعضای ارشد حزب کارگزاران نیز به حساب می‌آید) در دولت دوازدهم را محصول باندبازی طیف اعتدال و توسعه در پاستور ارزیابی می‌کردند. ایشان برای تحت فشارقراردادن طیف اطرافیان رییس‌جمهوری، بارها جهانگیری را به استعفا از سمت خود تحت انواع و اقسام فشارها قرار دادند؛ استعفایی که صرفاً در پشت صحنه ماند و با وساطت چهره‌های اثرگذار بر نهاد ریاست جمهوری، هیچ‌گاه رنگ واقعیت عینی به خود نگرفت. در مقابل، اعضای حزب اعتدال و توسعه نیز تلاش کردند با بستن فضای کنشگری برای عناصر کارگزاران، امورات دولت دوازدهم را یک تنه به دست بگیرند.