بزرگنمايي:

نسیم گیلان -  یک صیاد گیلانی با بیان اینکه فاضلاب‌ها مهمترین تهدید اکوسیستم رودخانه‌ها و تالاب در این استان هستند، گفت: فقط با ورود فاضلاب‌های یک شهرک صنعتی که حاوی فلزات سنگین و سایر آلاینده هاست همه ذخایر ماهیان و زیست بوم موجودات رودخانه ها در معرض تهدید قرار گرفته و در نهایت با ورود بی رویه فاضلاب ها زندگی ماهیان در این چرخه از بین می رود.
حسن‌نیا در حاشیه کارگاه تدوین برنامه مدیریت جامع زیست بومی تالاب بین المللی بوجاق که در کیاشهر برگزار شد در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: آنچه ذخایر ماهیان را تهدید می کند فاضلاب ها به ویژه فاضلابهای صنعتی همچنین تعداد زیاد پره های صیادی است.
وی افزود: تعداد ماهیانی که یک ماهیگیر در هر روز می تواند صید کند بسیار محدود است ضمن اینکه جوامع محلی آموخته اند در فصل تخم ریزی، ماهیان ماده را صید نکنند و چنانچه این ماهیان به دام افتادند رهاسازی شده و به چرخه طبیعت بازگردانده می شوند.
این صیاد با تاکید بر اینکه این روزها حتی طعم ماهی‌های جدید با ماهیان گذشته خیلی فرق می‌کند، گفت: به دلیل آلودگی زیاد، ماهی در فصل زاد و ولد وارد رودخانه نمی شود و در دریا تخم ریزی می کند و این یعنی چرخه زیست محیطی کامل نمی شود.
این صیاد محلی که کارمند آموزش و پرورش است، با تاکید بر اینکه صیادان برای تامین رزقشان صید می کنند، گفت: صیادان خواسته زیادی ندارند فقط می خواهند منبع ارتزاق داشته باشند و اگر تمهیدات لازم در این زمینه وجود داشته باشد، قطعاً کمک کار خواهند بود به عنوان نمونه مسئولان می توانند با ایجاد زیرساخت ها، دامنه تکثیر ماهیان را با حضور جوامع محلی بیشتر کنند و با ایجاد اشتغال جلوی صید غیر مجاز را می‌گیرند همچنین خرید تضمینی به ویژه در زمینه ماهیان مولد بسیار راهگشا خواهد بود.
حسن‌نیا با اشاره به اینکه در گذشته صیادان مجاز، کارت صیادی داشتند و الزام داشتند از تورهای دارای چشمه‌های استاندارد استفاده کنند، افزود: این چشمه ها ماهیان کوچکتر از 50 سانتی متر را رد کرده و به دام نمی انداخت ولی الان چشمه ها کوچکتر شده و تمام بستر دریا را جارو می‌زند.
وی با بیان اینکه خوراک ماهی سفید صدف است ولی وقتی کف از مواد غذایی خالی می شود ماهی به عمق می رود، گفت: الان به عمق 25 متری می‌رویم و با نان طعمه برای ماهی می گذاریم. دلیل این تغییر ذائقه نبودن غذای کافی در بستر دریا است.
این صیاد تصریح کرد: آن‌قدر پره‌های صیادی زیاد شده که دیگر صدف در کف دریا نیست هر پره صیادی 18 کیلومتر را محاصره می‌کند و هشت ماه از سال کف دریا را جارو می‌زنند و اجازه نمی‌دهند ماهی بیاید و تغذیه کند بعد از آن هم قاچاقچیان هستند و پشت‌سر آن تورهای شکار ماهیان خاویاری، دیگر فرصتی نمی ماند که ماهی به ساحل بیاید.