بزرگنمايي:

نسیم گیلان - ایسنا / نجیب مایل هروی، پژوهشگر ادب و عرفان و مصحح، در بیمارستان بستری است.
محمدکاظم کاظمی، شاعر افغانستانی ساکن ایران با اعلام این خبر، درباره این چهره فرهنگی هموطن خود که او هم در ایران سکونت دارد نوشته است: «نجیب مایل هروی پژوهشگر بزرگ ادب و عرفان و استاد مسلم حوزهٔ تصحیح متون، به دلیل بعضی مشکلات جسمی در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد بستری شده است.
استاد مایل هروی با بیش از نیم قرن کار مدام در عرصهٔ ادبیات، متون عرفانی و تصحیح متون، یکی از مفاخر علمی کل قلمرو زبان فارسی است. آثار او در این عرصه‌ها، جزء آثار و منابع دست اول پژوهش به حساب می‌آید، به خصوص در حوزهٔ نقد و تاریخ نسخه‌پردازی و تصحیح متون که بعید به نظر می‌آید هیچ شخصی در کل این چند کشور فارسی‌زبان، بدین مایه آثار ارزشمند تألیف کرده باشد. از این جمله است «نقد و تصحیح متون» و «تاریخ نسخه‌پردازی و تصحیح انتقادی نسخه‌های خطی». افزون بر این‌ها آثار گرانقدر دیگری همچون «شیخ عبدالرحمان جامی»، «خاصیت آینگی» (دربارهٔ عین‌القضات همدانی)، «اندر غزل خویش نهان خواهم گشتن» (دربارهٔ سماع‌نامه‌های فارسی) و بسیار کتاب‌های مهم دیگر از ایشان منتشر شده است.
 استاد مایل هروی در سال‌های اخیر بسیار ناملایمات و نیز مشکلات جسمی را از سر گذرانده است و اکنون در شهر گلبهار، در جوار فرزند گرامی‌اش شهاب‌الدین مایل هروی زندگی می‌کند.
 یکی از دغدغه‌های استاد مایل، تجدید چاپ کتاب‌هایش بود، به ویژه که بسیاری از آن‌ها از تجدید چاپ باز مانده بود، در حالی که متقاضیانی داشت. چنین بود که «بنیاد فرهنگی مایل هروی» با مدیریت شهاب‌الدین مایل تشکیل شده و بازنشر کتاب‌های استاد را بر سر دست گرفته است.

 در چند ماه گذشته شش عنوان از کتاب‌های استاد با حمایت مالی شهاب‌الدین مایل و از سوی بنیاد فرهنگی مایل هروی تجدید چاپ شده است. تعدادی دیگر نیز در دست کار است. تایپ و ویرایش این کتاب‌ها با تهماسبی خراسانی بوده است و صفحه‌آرایی با من و طرح جلد با وحید عباسی و منصوره خلیلی.
 همچنین سایت اینترنتی بنیاد نیز تأسیس شده و خرید اینترنتی این کتاب‌ها از طریق سایت نیز امکان‌پذیر است. مدیریت سایت را شهاب‌الدین مایل به عهده دارد و طراح سایت، منصوره خلیلی است.
https://mayelheravi.com
 برای استاد مایل گرانقدر آرزوی بهبودی و سلامتی کامل دارم و از شهاب مایل گرامی سپاسگزارم که اکنون همه بار امور بنیاد و نیز همراهی در معالجه و مراقبت از استاد و برادر گرامی خویش را به دوش دارد. امیدوارم که مدیران و مسئولان فرهنگی هر دو کشور نیز با احساس مسئولیت، در این زمینه از همراهی کوتاهی نکنند.»