بزرگنمايي:

نسیم گیلان - رشت - اوتیسم یا درخودماندگی را می توان اختلال قرن 21 نام نهاد که هر ساله بر تعداد مبتلایان به آن اضافه می‌شود اما لزوم آگاهی بخشی و افزایش فرهنگ برخورد صحیح با کودکان مبتلا به این بیماری ، بیش از پیش ضرورت دارد.
به گزارش خبرنگار ایرنا دوم آوریل روز جهانی اوتیسم نامگذاری شده و علاوه بر آن، ماه آوریل را نیز ماه اوتیسمی‌ها لقب داده‌اند که در این میان فعالیت های موسسات خیریه در کنار انجام مسئولیت های توانبخشی بهزیستی به عنوان سازمان متولی رسیدگی به این بیماران به چشم می خورد اما آنچه که اهمیت دارد ضرورت فراهم سازی آسایش خیال برای خانواده های دارای فرزندان اوتیسم است تا با خیال راحت تری به مراقبت از فرزندان خود بپردازند، اختلالی که مراقبت از کودکان و مبتلایان به آن انرژی و توانی مضاعف می‌خواهد و به همین دلیل است که برخی از روانپزشکان و به خصوص روانشناسان معتقدند باید بسترها و مقدماتی را برای تقویت نهادهای خانواده‌ها فراهم کرد.
در این میان موسسه خیریه ستارگان اتیسم غرب گیلان در حالی سومین همایش آگاهی سازی را شامگاه یکشنبه در بندرانزلی برگزار کرد که یکی از مهمترین موضوعات مورد نیاز برای بیماران مبتلا به این اختلال را نداشتن پوشش بیمه ای این افراد دانست.
مدیرعامل موسسه خیریه ستارگان اتیسم غرب گیلان در این همایش موسسه های خیریه و سمن ها را مجموعه های داوطلبانه ، غیر انتفاعی و غیر سیاسی و به عنوان رابطان بین مردم و نمایندگان دولت دانست و اظهار کرد: با وجود اینکه سازمان بهزیستی فعالیت های توانبخشی را برای این بیماران انجام می دهد اما متاسفانه بیماران اوتیسم به رغم هزینه های زیاد این بیماری هیچ گونه پوشش بیمه ای ندارند.
مریم سیاح نبود مکان دائمی برای آگاهی رسانی و ارائه خدمات بهینه به بیماران اوتیسم را یکی از مهمترین نیازهای این موسسه خیریه عنوان و اضافه کرد: هزینه درمان هر کودک اوتیسم به صورت ماهانه حدود سه و نیم میلیون تومان است اما مشکل اساسی این است که اوتیسم در جامعه ناشناخته مانده است.
وی با اشاره به اینکه در امور خیریه همواره حاشیه سازی ها وجود داشته، تاکید کرد: دوره طلایی بیماری اوتیسم در کودکان بین سنین دو و نیم تا پنج سالگی است و این دوره بهترین زمان برای درمان کودکان است تا پس از درمان کامل به جامعه بازگردند.
سیاح تاکید کرد: جامعه هنوز به آگاهی کافی درباره این بیماری نرسیده و برخی از مردم متاسفانه کودکان اوتیسم را مسخره می کنند اما باید بدانیم که این کودکان هم حق حیات دارند و برای کمک به این بیماران نیازمند کمک به همه مردم و مسئولان با فرهنگ سازی و اطلاع رسانی صحیح هستیم .
باید اطلاعاتمان در خصوص این بیماری آنقدر زیاد شود که در صورت مواجهه با این بیماران به آنان به چشم دیگری نگاه نشود و زین پس پدر و مادری به دلیل مسخره شدن فرزند دلبندش آزرده خاطر نگردد و از سوی دیگر اولیای کودکان مبتلا به اوتیسم نیز نباید فرزندان خود را در خانه حبس کرده و منزوی شوند چرا که باید اعتماد بچه ها را با بازی درمانی جلب کرده و وارد دنیای آنان شد تا در نحوه برقراری ارتباطات اجتماعی شان تاثیر مثبت بگذاریم.
با جستجویی در اینترنت می توان دریافت که نخبگانی مانند هانس کریستین اندرسن، لوئیس کارول، داروین، البرت انیشتین ، بابی فیشر ، بیل گیتس، استیو جابز و نیوتن نیز از این اختلال رنج می برده اند موضوعی که به ذهن کمتر کسی خطور می کند اما نیاز به پذیرش با عشق افراد مبتلا به این بیماری از سوی جامعه و حمایت همه جانبه از آنان، تنها خواسته به حق این افراد است که باید بیش از پیش به آن توجه شود.
به گزارش ایرنا اوتیسم یا درخودماندگی، نوعی اختلال رشدی از نوع روابط اجتماعی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه‌سالگی بروز می‌کند و علت اصلی آن هنوز ناشناخته است و به کسانی که این اختلال را دارند اوتیستیک یا درخودمانده گفته می‌شود.
این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است و وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد چرا که این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد و کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند و این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار ساخته و در برخی موارد، رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز در مبتلایان به این بیماری دیده می‌شود.
7471/2007