چاپ

نسیم گیلان - اثر استراماچونی؛ سختگیری و سختکوشی
٢٦٤
٠
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/5862774
-->
آی اسپورت / استقلالی‌ها در میانه دو هفته سرنوشت‌سازی قرار دارند که می‌تواند آنها را به صدر جدول رقابت‌های لیگ برتر برساند. بازی با دو تیم اول و دوم جدول که اولی با تساوی در خانه حریف به پایان رسید و بازی مهم‌تر در تهران انتظارشان را می‌کشد.
شاید هر وقت دیگر در 5 سال گذشته می‌بود این دو بازی می‌توانست به کابوسی برای استقلالی‌ها تبدیل شود و آنها با چشمی نگران به استقبال این رقابت‌ها می‌رفتند اما داستان این روزهای استقلال و استقلالی‌ها متفاوت از گذشته نزدیک این تیم است. آنها حالا در قامت یک تیم بی‌نظیر ظاهر شده‌اند که چنان به شکست‌ناپذیری‌شان عادت کرده‌اند که حسرت‌شان در روز شنبه پاره شدن نوار پیروزی‌های متوالی‌شان بود. جایی که میزبان قدرتمندشان از زدن گل تساوی به این تیم در زمین خودش سر از پا نمی‌شناخت.
اما چه شد که استقلال متزلزل چهار هفته ابتدایی به چنین تیم درست و حسابی تبدیل شده است؟ تیمی که در اوایل فصل نتایج ضعیفش را به یارگیری ناقص و نداشتن یکی دو مهره کلیدی نسبت می‌داد چطور حالا و با از دست دادن چند بازیکن تأثیرگذار تا اینجای لیگ به یک قدرت بزرگ در لیگ برتر ما تبدیل شده است؟ پاسخ را باید در شعارهای یکدست این روزهای سکوهای استقلالی‌ها جست‌وجو کرد. شعارهایی که یکدست حمایت و قدردانی از سرمربی این تیم است.
شاید در سال‌های گذشته هیچ وقتی را به خاطر نیاوریم که سکوهای هواداری استقلال تا این حد یکدست شده باشد. همیشه سکوها بین هواداران یکی دو طیف از مدعیان همیشگی استقلال دست به دست می‌شد و شعارها سمت و سوی مختلفی می‌گرفت. ولی آنچه این روزها در بازی‌های استقلال دیده می‌شود علاوه بر انتقاد همیشگی از امیرحسین فتحی، حمایت سراسری از استراماچونی است. مربی که با خودش روش و منشی را به استقلال آورد که بازیکنان معمولی فصل پیش به سوپراستارهای این فصل بدل شدند. استقلالی‌ها تا دیروز از نداشتن مهاجم می‌نالیدند اما حالا از زوج دیاباته - قائدی به شدت راضی هستند. بازیکنانی که در فصل‌های پیش عملکرد معمولی‌ای داشتند حالا با نمایشی متفاوت و خیره‌کننده به میدان می‌روند.
مهم‌تر اینکه از حاشیه، جنجال و اتفاقات همیشگی در این تیم خبری نیست. دیگر هر بازیکن تازه از راه رسیده‌ای خودش را بالاتر از باشگاه نمی‌داند و به ارتش هوادارانش در شبکه‌های اجتماعی نمی‌نازد. همه در چنان سیستم درست و با نظم آهنینی قرار گرفته‌اند که تنها تلاش می‌کنند به وظایف ذاتی خود عمل کنند و از اضافه‌کاری دست بکشند.
برای درک ریشه اتفاقاتی که در استقلال رخ داده باید چند ماه به عقب برگردیم. به اوایل تابستان امسال، وقتی استراماچونی به عنوان سرمربی استقلال انتخاب شد و خیلی جدی تمرینات را شروع کرد. استقلال یکی از اولین تیم‌هایی بود که استارت آماده‌سازی برای شروع لیگ را زده بود و تمریناتش فشرده اما در سکوت خبری برگزار می‌شد. دیگر نه از تماشاگران خبری بود و نه از لنزهای دوربین‌هایی که بازیکنان را به نمایشی غیرواقعی ترغیب می‌کرد. در عوض تنها سختگیری بود و تمرین سخت که چنان انرژی بازیکنان را می‌گرفت که دیگر برای پرداختن به حواشی فرصتی نبود. استقلالی‌ها در ابتدای فصل با تعجب می‌گفتند که تمرینات استرا چنان سخت است که چاره‌ای جز خوابیدن در ساعت 10 شب ندارند. حالا آنها دارند نتیجه این سختگیری، این تزریق شخصیت به تیم و بازیکنان را می‌بینند.
هواداران استقلال حق دارند حنجره‌شان را برای استراماچونی بدهند چون او تیم آنها را از یک تیم معمولی به یک قدرت بزرگ تبدیل کرده است. مردی که از مکتب استقلال نبود اما بیشتر از خیلی‌هایی که ادعای مکتبی بودن در این باشگاه را داشتند، برای تیم آبرو خرید. مردی که با اعتماد به نفس بالا در بازی با نساجی لوگوی استقلال را به کمک‌داور نشان می‌دهد و می‌گوید باید به این باشگاه احترام گذاشت.
*سامان موحدی راد