تن پوش سنتی گیله زن، میراث جهانی ایرانیان
فرهنگي
بزرگنمايي:
نسیم گیلان - برنا / هر منطقه ای از کشور پهناورمان ایران دارای لباس محلی مخصوص به خود است که این لباس بستگی به فرهنگ، اقلیم آب و هوایی، آداب و رسوم و … دارد. استان گیلان نیز از این قانون مستثنا نیست و دارای لباس محلی مخصوص به خود است که به سبب زیبایی هر چه تمام تقریبا کمتر کسی است که با آن آشنایی نداشته باشد و یا آن را ندیده باشد.
لباس قاسم‌آبادی، از قدیمی ترین و اصیل ترین لباس‌های ایران و مشرق زمین است که در جشنواره‌های بین المللی مختلف مد و لباس ، حائز جوایز ویژه شده‌است لباس زنان قاسم آباد به دلیل تنوع رنگی زیاد و جذابیت بالابسیار معروف بوده و عمومیت پیدا کرده است .
این لباس قدیمی شامل یک روسری زیرین به نام(مندیل) که به جای آن از کلاه نیز استفاده شده و با تعداد زیادی سکه در قسمت پیشانی تزیین می شود البته این کلاه مختص قاسم آباد نیست، جلیقه این لباس به مانند جلیقه های دیگر بوده با فرق این که با سکه تزئین شده است. پیراهن لباس قاسم آبادی تفاوت خاصی با پیراهن های نقاط مختلف گیلان دارد.
دامن آن از پارچه ساده و یا گل دار که روی آن با فرم استانداردی نواردوزی شده تشکیل می شود. البته این فرم نواردوزی در روستاهای مختلف متغیر است و در واقع تکمیل دهنده لباس های مجلسی روستاهای همجوار قاسم آباد شده است.روسری و سربند(لچک) پیراهن یا جمه، جلیقه کت، الجاقبا، دامن، شلیته، شلوار و چادر کمر از بخشهای اصلی لباس محلی زنان گیلان است. “الجاقبا” پوشش دوخته شده ای از مـخمـل یـا پارچه چادر شـب اسـت کـه پـوشـش زنـان در کوهستانهای شرقی و قاسم آباد بوده است. “شلیته” یا کوتاه تومان(تـنبـان) دامنـی کوتاه و پرچین است که به آن “گرد تومان” نیز می گویند، دامن، دراز تومان(تنبان) واژه ایسـت که برای دامن بلند چین دار در مرکز و شرق گیلان استفاده می شود درغرب گیلان تالشیها آن را “شلار” می گویند.
چادر کمر، پوششی است که بانوان گیـلانـی آن رابه کمر می بندند بانوان ساکن جلگـه به آن “کمردبد” می گویند همچنین در گویش محلی به چادرشب “چارشـو” گفته می شود و رنگ اصلی زمینه آن مـعمـولا قرمز است.
-
يکشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۹ - ۱۳:۰۵:۴۸
-
۲۴ بازديد
-
-
نسیم گیلان
لینک کوتاه:
https://www.nasimegilan.ir/Fa/News/251002/