چاپ

نسیم گیلان - آخرین خبر / ‌‌استالین جوان، شاعر احساساتی، در حال بدل شدن به «افراطی‌گرایی دو آتشه»، با «ایمانی شبه‌عرفانی» شده بود که تمام عمرش را وقف آن کرد و در مورد آن هرگز تردیدی به دل راه نداد. اما او واقعاً به چه چیزی اعتقاد داشت؟
بگذارید از زبان خودش شرح دهیم: به‌نظر استالین مارکسیسم به‌معنای آن بود که «بنابر جبر تاریخ تنها پرولتاریای انقلابی بشریت را آزاد خواهند کرد و سعادت را در جهان برقرار خواهند ساخت»، اما بشریت قبل از آن‌که «به سوسیالیسم اثبات‌شده‌ی علمی» دست یابد، باید دشواری‌ها، مشقات و تغییرات عظیمی را پشت سر بگذارد. قلب این پیشرفت محتوم «مبارزه‌ی طبقاتی» بود: مارکسیسم عبارت است از توده‌هایی که آزادی آن‌ها آزادی افراد را مقدور می‌سازد.»
استالین می‌گوید این اعتقاد «تنها یک نظریه‌ی سوسیالیستی نیست، بلکه جهان‌بینی‌ای کامل و نظامی فلسفی است» ــ مانند مذهبی که از لحاظ علمی به اثبات رسیده باشد.
از کتاب «استالین جوان»
سایمون سیبیگ مانتیفیوری
ترجمه‌ی مرتضی میرمطهری‌
برگرفته از اینستاگرام nashreney