چاپ

نسیم گیلان - اسماعیل خویی شاعر معاصر ایرانی متولد 9 تیر 1317 در مشهد، امروز 4 خرداد 1400 در لندن از دنیا رفت
اسماعیل خویی شاعر بلند آوازه ایرانی در غربت درگذشت
اسماعیل خویی شاعر که در بستر بیماری بود، امروز (چهارم خردادماه 1400) در لندن از دنیا رفت.
به گفته دخترش، او از روز جمعه (31 اردیبهشت‌ماه) و در پی ذات‌الریه شدید در بیمارستان بستری شده بود.
اسماعیل خویی متولد 9 تیر 1317 در مشهد بود. او پس از انقلاب در سال 1363 از ایران به لندن رفت و با ادامه فعالیت‌های سیاسی‌اش شعرش هم بیشتر رنگ سیاسی به خود گرفت. از آثار اسماعیل خویی می‌توان به «بر خنگ راهوار زمین»، «بر بام گردباد»، «از صدای سخن عشق»، «ما بودگان»، «نهنگ در صحرا»، «جهان دیگری می‌آفرینم» و ... اشاره کرد.
شعرهای اسماعیل خویی تاکنون به زبان‌های مختلف از جمله انگلیسی، روسی، فرانسه، آلمانی، هندی، و اوکراینی ترجمه شده‌اند. وی به انگلیسی مسلّط بود و به آن نیز شعر سروده و نخستین مجموعهٔ شعرهای انگلیسی‌اش «Voice of Exile» نام دارد.
اسماعیل خویی اولین شاعر ایران است که جایزهٔ روکرت در کوبُرگ را در سال 2010 از آن خود کرده‌است.
اسماعیل خویی از پایه گذارانِ کانون نویسندگان ایران است و دو دوره نیز عضو هیئت دبیران آن کانون بوده‌است.
او در کنار احمد شاملو به عنوان یکی از مهم‌ترین نمایندگان شعر فارسی با زیگفرید اونزلد که به دعوت انستیتو گوته به ایران آمده بود، ملاقات کرد.
شاید بخواهیم خویی را یک شاعر سیاسی بنامیم. اما این کار موجب تقلیل گستره و ژرفای آثارش خواهد شد، چراکه سرچشمهٔ تعهد اجتماعی او شفقت است. چیزی که در رباعی «همبستگی» مانند دیگر اشعارش بیان شده - و نه فقط در فرم بلکه در محتوا نیز در سنت کلاسیک شعر فارسی قرار می‌گیرد؛ چون سعدی هم ابیاتی با همین مضمون دارد. خویی می‌گوید:
با یک دل غمگین به جهان شادی نیست
تا یک ده ویران بود، آبادی نیست
تا در همهٔ جهان یکی زندان هست
در هیچ‌کجای عالم آزادی نیست
منبع: isna.ir